uzun ayrıntılara girmeyeceğim, annem babam bosanma kararı aldılar. 23 yıllık hayat arkadaslığı son bulacaktı. ailemle olan hayallerim artık yıkılma noktasına gelmisti. 12 yasında ki biraderim iyice kafayı sıyırmıs hergün aglıyordu karsımda. "abi bisiler yap nolur" diyordu her gün.. ben ise her zaman kendimi büyük bir sınav baslıyor diye tatmin ettim.. annem ve babamla anlastık kim kimde kalacak diye. normalde çocuklar anne ile kalmalı erkek evlat. ama annem nasıl bakabilir ki ikimize.. ilcede yasadığımız için hakimler bu konularda hassas davranıyordu. yani pekte önemi yoktu kimin kimde kalacağı. biz kendi aramızda anlastık, annem kücük kardesimi istedi.. çocuk o daha dedi baban nasıl büyütsün dedi. içim bi garip olmustu o konusma esnasında.. ben mecbur babama kaldım...