idan pantolonunu indirmemekte ısrar ediyordu. Zeynep, Fidan’ın bana baktığını farkedince, “Sen çık odadan, ben bakarım!” dedi. “Tamam!” dedim çıktım odadan, ama kapının hemen yanına dikildim. Zeynebin Fidan’ın küloduna bakacağı düşüncesi, nedense yarağımın anında sertleşmesine sebep olmuştu.

Kapının direğinden kafamı uzattığımda, Zeynep Fidan’ı önünde ayağa dikmiş, pantolonunun düğmesini çözüyordu. Fakat çözüp, pantolonu dizine indirdiğine, Fidan’a, “gibmedi de, bu kan ne?” diye bağırınca, ben şok olmuştum. Fidan da şok olmuştu ki, “Ne kanı? Olamaz, hani, bakayım!” diyerek külodunu indirdi. Ozaman ben de gördüm, Fidan’ın beyaz külodunun ağ kısmında harbiden kan vardı. Bunun tek mantıklı açıklaması vardı, ya Fidan adet görmeye başladı, yada zütü kanamıştı ve bunu ikimiz de farketmemiştik. Fakat şu kesindi, dıbını gibmediğim için, kızlığını bozmuş olamazdım. Kızlık kanı değildi bu kesinlikle.

Zeynep Fidan’a bağırmaya devam ediyor, “Biliyordum gibiştiğinizi! Ne olacak şimdi? Düştün mü benim durumuma! Şimdi seni kim alır bu halinle? Harun hayatta evlenmez seninle! Sen de benim gibi gider, babam yaşındaki bir adama kakalarsın kendini!” diyordu. Bir an kararsız kaldım, ne yapacağımı bilemedim. Tam, içeri gireyim, bunun adet kanı olabileceğini söyleyim diye düşündüm ki, Fidan benden önce davranıp, “Abla valla düşündüğün gibi değil, arkadan yaptı sadece. Amıma ellemedi bile! iki gözüm önüme aksın ki doğru söylüyorum!” dedi. Zeynep ise kızın üstüne üstüne gitmeye devam ediyordu, “Emin misin bundan? Bu kan neyin nesi ozaman?” diyordu.

Ben fazla dayanamadım, daldım içeriye, “Kızın zütü yırtılmış ve kanamıştır!” dedim. Ben içeriye girince Fidan külodunu çekmişti hemen yukarıya. Zeynep halen ısrar ediyordu, “Dön kız arkanı, bakacam zütüne!” dedi. Fidan utana sıkıla döndü arkasını Zeynebe. Zeynep Fidan’ın külodunu indirdi ve “Eğil biraz!” dedi. Fidan öne doğru eğildi biraz. Zeynep de iki eliyle Fidan’ın zütünün yanaklarını ayırdı, züt deliğini inceliyordu. O manzara karşısında