Kimlerden kaçtığımı bile bilmiyordum. Belki de her şey tesadüftü. Yine de camdan aşağıya baktım, atlayacak cesaret yoktu ama kapıyı açıcak cesarette yoktu. Kapıya doğru ilerledim ve kulağımı yavaşça yaklaştırdım. Kendi aralarında konuşuyorlardı ama anlayamıyordum. Kapıyı açmazlarsa gidiceklerini düşündüm ve sessizce beklemeye karar verdim. Çok korkuyordum. Ne olduğunu bile anlamamıştım.