yarım saattir ölü doğmuş bir bebek; onunla bir gelecek hayal ederken beni terk etmiş ve şimdi sürekli geri dönüp kollarına atlamamı bekleyen bir eski sevgili; okurken iş meselesini dert etme diyen, okul bittikten sonra da ortalıktan kaybolan bir sürü akraba, tanıdık vs. ile ilgili kısa bir paragraf yazmaya çalışıyorum ama sonra kitap yazmışım amk diyerek siliyorum hepsini.. bak bu bile şimdiden bir paragraf olmuş..
neyse en yeni sıkıntımı yazayım ben; 5 yaşımda evdeki prize balkon anahtarı sokmuştum. (niye yaptım bilmiyorum ama iyi titretmişti.) iki gün önce sabah uyanıp tavana bakarak düşünüyordum ki, lan yoksa ben o gün öldüm de, 21 yıldır cehennemde miyim? diye saçma bir düşünceye kapıldım. ayrıca mezun olduğumdan beri işe yaramaz, beceriksiz biri gibi hissediyorum kendimi, iyice umutsuzluğa kapıldım, iş bulacağıma dair bir gram umut kalmadı. ben zaten kendi halimde, mutsuz biriydim, şimdi bir de bunlar eklendi.