siyah yazamıyorum bir türlü diyenler gelsin

bir gün anneme nazlı'yı eve getireceğimi söyledim. annemin gözleri kocaman oldu. yine bir hayali eve getireceğimden korkuyordu.ama ben kendime güveniyordum. nazlı bir hayal değil gerçekti.
annem isteksiz olsa da benim ısrarımla kabul etti. öbirgün nazlı'yla buluştuk ve ona ,"seni biraz sonra anneme zütüreceğim," dedim. nazlı çok telaşlandı. hazırlıksız olduğunu söyledi ama ben ısrar edince
kabul etti. artık geri dönüş yoktu. biraz sohbetin ardından eve doğru yola koyulduk. sokağa gelip eve yaklaştığımızda son bir kez kulağına eğilip "seni çok seviyorum," dedim.eve geldik, kapıyı çaldım. annem
kapıyı açtığında ben önden girip ayakkabılarımı çıkardım ve nazlı'yı içeri aldım. anneme bakıp gözlerimle nazlı'yı işaret ederken kalbim duracaktı sanki. annemin gözlerindeki yaşı görünce olduğum yere yığıldım.
demek yine hayaldi... ama annemin ağzından çıkan şu kelimeler benim için o an bir dua kadar kutsaldı; "hoş geldin, güzel kızım "