Yine yalnız kaldım yürüdüm sokaklarda tinerciler benden haraç kesti dövdüm onları sonra mahalle abisi oldum
Bana herkes abi diyordu saygı duyuyordu dedim vay dıbınıdikeyim nekadar iyi
Sonra milleti koruyup kolladım her zaman bir süre sonra farkettimki abi diyip zütümü yalayan insanlar arkamdan giderken huurçocuğu diyor
Dedimki kendi kendime ali bu sana yakışmaz diktir et kim me tak yerse yesin ondan sonra onuda bıraktım kavga dövüş vuruşma
Boş muş hepsi
Hayatın en dibinden başladım yürümeye pes ettiğim oldu hiç olduğum oldu bayılana kadar içtiğim oldu göz pınarlarım kuruyana kadar da ağladım ama hiçbir zaman yürümekten vaz geçmedim
Nekadar vursada millet ben hiç düşmedim nekadar darbe yersem yiyeyim hiç düşmedim çünkü düştüğüm zaman herşey bitecek
O yüzden hep yukarda omuzlarım dik yürüdüm