Açtım ben geldim dedi.
Tamam bekliyorum dedim. Niye soguksun dedi. Gelince anlatırım dedim. O günün sabahı babam kalp krizi geçirmişti her ne kadar birbirimize nefret duysak bile can bu . Öfke bu noktada kapı dışarı kalıyor. Tam kapıda son durumunu öğrenirken ağlamaya başladım sağa döndüm onu gördüm hayal gibiydi direk dükkana geri döndüm sanki o yokmuş gibi. En solda köşedeki masaya oturdum biraz agladim bir amca beni teselli etti. Ardından bir telefon daha geldi. Dışarı fırladım. Dayim aramış durumu açıklamak için. Annemin beni etkilediği kadar ciddi bir durum olmadığından bahsetti. Bir nevi içimi rahatlattı