bölüm vııı 

omrianlar tanrılarının yanına koştular. parçalanmış cesedinden sızan kan damlalarına bakakaldı, ve suspus oldular. sessizliği jeromeman'ın sesi bozdu. 

-sevgili omrianlarım. o düşen sefil yaratık, gerçek tanrınız olan benim, sizin bağlılığınızı ölçmek için kullandığım bir piyondu. ah benim saf kullarım...  

aslında içinden geçenler çok daha farklıydı. az önce ikiz kardeşini öldürmüştü. kendini koruma içgüdüsü ile böyle bir konuşma yapmıştı. iş işten geçmişti bir kere. hayatı boyunca bu vicdan azabı ile yaşayacaktı. bunları düşünmenin sırası değildi tekrar kontrolü ele almalıydı ve bu konuşmayı böyle sürdürerek aldı da. herkes tekrardan frgntlarını vurarak ibadet etmeye başladı. artık bu gezegenin mutlak hakimi oydu. yapacağı icraatları düşünmek üzere kuledeki odasına çekildi.