Sabah uyandığımda her zaman olduğumdan biraz daha huzursuzdum.Ve bugün pgibologun evimize geleceğini hatırladım. irkildim ve içimi bir ürperti sardı. Sanırım bu benim için garip bir adım olacak.

Odamdan aşağıya indiğimde annem merdivenin başında beni kahvaltıya çağırdı. Hemen kahvaltı masasına oturdum ve bir şeyler yedim. Anneme pgibologun kaçta geleceğini sordum.3\'te gelecekmiş. Pgibologun cinsiyetini dahi bilmiyordum.

Kahvaltı ettikten sonra odama çıktım ve gardırobumu açtım. içinden 1 pantolon ve 1 gömlek çıkardım. Pijamalarımı dolabıma koyup giydim.Tam odamdan çıkacakken kapı üzerime kapandı ve önümde bir not belirdi. Notta \'Hiçbir şey bizi senden uzaklaştıramaz\' yazıyordu. Sanırım burada pgibologa başvurduğumu dile getirmiş. Gözlerim bulutlu bir şekilde odamdan indim. Arkama baktığımda not yoktu.Ve o anda kapı çaldı. Saat 3\'tü.Ve o gelmişti. Aşağıya doğru geldiğimde annemin \'Hoşgeldiniz\' dediğini duymuştum.Ve indiğimde hiç beklediğim birini gördüm.Ben kel kısa boylu ruhsuz bir adam beklerken : mavi gözlü sarı saçlı ve güzel giyimli bir bayan beni bekliyordu.Çok sevinmiştim:kadına çabuk alışacaktım. Adı neydi acaba.Tam o anda pgibolog lafa girdi:

-Merhaba tatlım ben Arya,sen de Farah olmalısın.

+Evet, hoşgeldiniz.

-Hoşbulduk,gel içeri geçelim.

+Tabi buyurun.

Salondaki tekli kanepeye oturdu ve kendini tanıtmaya başladı :

Ben Arya Can, istanbul Üniversitesi Pgiboloji bölümü mezunuyum.26 yaşındayım. Sende kendini tanıtmaya ne dersin ?

Ben de derin bir nefes alıp suratına bakarak başladım:

Ben de Farah Kumdöken.Şu an Doğa Koleji\'nde lise 3.sınıfa gidiyorum.17 yaşındayım.

Hafif bir tebessümle yüzüme bakarak sorularını yöneltmeye başladı :

-Neler yaşadığını anlatmaya ne dersin ?

+Yaklaşık 1 haftadır, korkunç kabuslar görüyorum. Odamda ve evimde korkunç notlar buluyorum, biri beni izliyor gibi.

-Anlıyorum, peki bir dinleyicin var mı ?

+Profosyonel olarak yardım aldığım biri yok : ancak okulumda Onur diye bir çocuk var ve yaşadıklarımı o da biliyor.

-Peki bu Onur... Şey mi ?. ..Anlarsın ya.

+Sayılır. Bana dost gözüyle baksa da ona karşı bir şeyler hissetmiyor değilim.

-Anladım.

Sorularına bu türde devam etti. Onunla konuştukça rahatlamaya başladım. Arya gittiğinde her şeye karşı dik duracağıma ve notlara karşı umursamazlık göstereceğime söz vermiştim. Televizyonun kumandasını almak üzere koltuğun arka kısmına eğildiğimde yeni bir not gördüm.'istediğin herkesden yardım alabilirsin. Ancak ben hep ensendeyim'.Notu buruşturup yere atıp televizyonu açtım.Ve anladım ki Arya bana iyi gelmişti.