Gemiden dışarı adımımı atmam ile saldıracağımız dev surlarla çevrili şehri görmüştüm. Surların dışında kimseler görünmüyordu. Gökyüzü yeni aydınlanıyordu. Kıyıya dizilmiş yüzlerce geminin kapıları teker teker açılıyor, askerler iniyor ve mancınıklar indiriliyordu.
Ardından bir geminin kapısı daha açıldı içinde atlar vardı. Fakat atlardan birisine takılan zırh aşırı görkemli ve ağırdı. O ata doğru imparatorluğun

en iyi atlı savaşçılarından atini giben rohanli gitti.
Bir kaç dakika sonra tüm askerler aşağı inince
ordumuza baktım ve
kuşatacağımız şehirde ki bir veletistan askeri olduğumu düşündüm.

Tüyler ürpertici, dehşet verici bir ordu dev surların karşısında duruyordu.
Mancınıkların inmesiyle herkes aynı ritim ile adım atmaya başladı.

Tarihi, kazananlar yazacaktı.
Tarihi yazacak olan bizdik.