sanırım bu aralar hayatı boşluyorum, önceden de boşluyordum fakat bu sıralar biraz daha farklı. ne bileyim artık hiç bir şey yapasım gelmiyor kendimi bir nevi boşluktaymışım gibi hissediyorum, belki boşluktayımdır belki de boşluk benimdir bunu bilmiyorum ama boşlukla alakalı bir şeyler var işte bende. şu kendime binlerce kez soru soruyorum, binlercesinin cevabını arıyorum ama bulamıyorum. hayatın amacı; ne olduğunun, ne olacağını bilmemek mi ya da sadece yaşamak mı?

aşık olmaktan bile korkar oldum artık sanki beni reddetseler ölecekmişim gibi. yoksa ölmek istemiyor muyum ben? ama her gün aklıma onlarca kez geliyor, kendimi asıp öldürdüğümün, ailemin cenazeme geldiğinin görüntüsü. onlar için yapmıyorum bu olayı. sanki onlar olmasa yapacaktım gibi konuşuyorum, yazıyorum ama onlar olmasaydı hayatımda yine bi bahane bulup asamazdım kendimi. Geçen ölmeden önce yapmak isteğim bir sürü olayı yazdım bir kağıda ve kağıt orda duruyor hala. başlamak için harekete geçmedim çünkü başlamaya da korkar oldum artık.