iki yıl sanırım, üst üste her doğumgünümde intihar etmek için planlar yaptım, ikisini de gözüm yemedi. pişman mıyım, belki. mutlu muyum, az çok, hatta çok az. yediğim onca takun, kazığın yanında çok güzel anılarım da oldu. insanlara, olaylara başka bir şekilde bakmayı öğrendim. gerçek hayaller kurmaya başladım. hayatımdan koşarak ayrılan insanlar sayesinde tekrar yaşamayı öğrendim. belki ikinci ya da üçüncü şanslarım bana çok iyi davranmadı, ama sonuçta denedim. sen de dene. hayatı bütün acısıyla tatlısıyla hissetmeye çalış. yaşadığını bir kez anlayınca, yaşamın tadına bakınca belki fikrin değişir kardeşim.