Ben de caresizdim, mutlu olsun diye ne yapabilirdim ki? Kalkip saklabanlik yapmak bile aklima geldi ama fayda etmez ki. Bir anlik mutlu olmak ona yetmeyecek cunku. Ask acisi da degil bu cektigi. Yasadiklarini sindirememis belli ki. Kafayi calistiriyorum deli gibi. Ama hicbir cikis yolu bulamiyorum.

Sonra aklima dunyanin en sacma fikri geldi. Ama hicbir sey yapmamaktan iyi diye dusundum o an. Kizi kendimden yavasca ayirdim. "cok anlamam ama, biraz masaj yapayim mi sirtina" dedim. Tamam anlaminda kafasini salladi. Kiz konusamiyor ve bu beni deli ediyor. Kiz arkasini dondu. Ben biraz geri cekildim. Nazikce omuzlarini ovmaya basladim. Bilirsiniz gerilince sirtta kulunc diye tabir edilen seyler olusur. Bilimsel bir karsiligi var midir bilmem ama elimden geldigince onlari yok etmeye calistim. Kiz gercekten cok gerilmisti. Dedigim gibi fazla anlamadigim icin nazik davraniyorum yoksa cani yanar. Bir sure yaptim. Boynuna da yaptim. En azindan aglamasi gecti, biraz da rahatladi sanirim. Sonra konusmayi basardi "tesekkur ederim yorma daha fazla kendini." "seni rahatlatmak icin baska bir sey gelmedi aklima, umarim iyi gelmistir". "inan ki cok iyi geldi" dedi. Ama hala onu kurtarmami ister gibi bakiyordu bu da bendeki caresizligi daha da korukluyordu.