Kiza resmen hayran olmustum. Su an kizla yapmak istedigim en son sey ciksti ciddi anlamda. Konusuyordu dinliyordum. Sabaha kadar da dinlerdim.

Sonra genelde bana sorulan soruyu kiza sordum. "gercekten sana hayran kaldim, ama merak ediyorum neden bir erkek arkadasin yok?" kiz yine o ufak ama cool gulumsemesini atti bana. Coook uzun bir hikaye anlatti. 4 yildir beraber oldugu bir eleman varmis. Cocuk biraz cakalmis. Yani mezun olmakta zorlanmis, is bulmakta zorlanmis, insanlarla iyi anlasamazmis. Ailesiyle arasi kotuymus. Araya girdim "senin gibi bir kadin ne buldu ki onda? " "ben de ayrildiktan sonra kaybettgim sureyi dusununce kendime bu soruyu cok sordum. Seviyordum o da beni cok seviyordu bana karsi cok iyiydi. Ancak sadece bu 4 yil beni onun yaninda tuttu." "anliyorum, sanirim hala icinde br seyler var sanirim", "emin ol yok, bitti coktan. Sadece aliskanliklar kaldi".

Bir sure sessiz kaldik. Kahveler coktan bitmisti. Kizin yuzune bir huzun cokmustu. Kahve kupasina bakiyordu ama gordugu sey kupa degildi. Sessizlige dayanamadim. "istersen ben artik kalkayim, yalniz kalmaya ihtiyacin var sanki". Bunu normalde asla demezdim. Cunku kizin yanindan ayrilmak istemiyordum. Konussun, dinleyeyim. Mimiklerini izleyeyim, cool tavirlarini gozlemleyeyim istiyorum. Kafasini kaldirdi "uzun zamandir boyle guzel bir sohbet etmemistim, yarin erken kalkman gerekmiyorsa kalmani tercih ederim."

Simdi kizin suratindan okuduklarmi anlatiyorum. Oncelikle caktirmamaya calistigi bir utangaclik vardi bunu soylerken. O cool tarzinin ustune bunu cok rahat anlamistim. Kiz huzunlu, yemekteki nesesi yok. Ince konulara girince aldigi yaralari desmistim ve kendimden tiksinmeye baslamistim.

Fark ettigim diger bir sey ise, kiz bunlari icinde uzun suredir tutuyordu. Kimseye anlatmamisti belki de. Bunu kendisine de soyleme ihtiyaci duydum.

"saraplari arkadasimdan aldigim birkac dersle tanidim. Saraplar hakkindaki tahminlerim tutmayabilir, ama insanlari iyi tanidim...