Of yahuşuklu bin

Aradim kizi saat 5.30 gibi. Telasla acti "geliyor musun, ben daha hazir degilim" dedi. "yok yok, sadece musait oldugnda konum atar misin demek icin aradim" dedim. Tamam dedi. Rahatsiz etmiyim hizlica hazirlansin diye kapattim telefonu. Ben hazirim ya, surekli aynaya gidip gidip kontrol ediyorum ustumu basimi. Gayet iyiyim bir sorun yok. Konum geldi, iyi dedim gidecegimiz yere 9-10 km.

Her neyse, zaman geldi, tekrar aradim. Bu arada annem falan soruyor oglum bu hazirlik ne falan diye. Onemli bir yemek var diyorum, nese ki fazla darlamadilar. Babam olayi cakti tabi. Geldi karsima "bu kadar onemliyse dur su kravatini adam gibi bagliyim da onemli kisilere mahcup olma hehhe" sagolsun cok guzel bagladi kravatimi. Ceketimi filan fircaliyor, ayakkabilarimi parlatiyor filan. Bu arada babam klagib tarz giyimden cok iyi anlar, ugrasmayi da cok sever. Neyse vakit geldi eden ciktim. Kizi aradim ben geliyorum ama sen rahat ol. "tamam makyajimi tamamlamak uzereyim zaten" dedi. Ciktim, ol kisaydi 15 dakika bile olmadan vardim kizin evine. Indim arabadan aradim bekliyorum dedim. Bi sigara yaktim, ozellikle mentollu almistim fazla kokmasin diye. Iciyordum tam bitirdim geldi kiz.

Ben hayatimda boyle sade bir elbise, sade bir canta, sade bir makyajla bu kadar guzel gorunebilen bir kadin gormedim. Resmen kendimden utandim, benim takimim da tamam guzeldi ama bu guzelligin yaninda bildigin yok olmustum. "kusura bakma tam evden ciktim asansorle asagi indim, utu aklima geldi ayakkabiyi cikar tekrar giy biraz zaman kaybettim." "onemli degil, kapaliymis degil mi?" dedim ufak bir gulumsemeyle "evet hep oyle olur zaten" dedi. Kapisini actim arabaya bindirdim. Ben de bindim restorana dogru yola ciktik.