hungrydog

fotoğraf en büyük tutkusu..

babamı kaybetmem ile başladı her şey.. öyle bir boşluktaydım hiçbir şey doldurmuyordu..bir ottan hallice bir yaşam standardına sahiptim..az uyuyor, çok yiyiyor, hiç hissetmiyordum..

sonra fotoğraf makinesi aldım kompakt..bir iki çekme derken içimde bir şeylerin hafiften kıpırdadığını hissettim, sonra d-slr like aldım.. birkaç ay sonra o da yetmedi.. hiç durmadan fotoğraf çekmek istiyordum.. fotoğraf çektikçe bu dünyada var olduğumu hissediyordum, fotoğraf çektikçe unutuyor, fotoğraf çektikçe ölümü kafamdan uzaklaştırıyordum.. sonra slr bir makine aldım.. hala deli gibi fotoğraf çekiyorum..4 ayda iyi bir shutter sayısına ulaştım.. fotoğraf çektikçe içimdeki korkunç boşluğu unutuyorum, iyi hissediyorum..

babamın kaybımdan sonra beni ayakta tutanlar ailem, sevgilim ve fotoğraf çekmek.. ölene kadar da böyle gidecek sanıyorum..

son sözüm ise şudur;

hdr benim isyanımdı ulan!.