Uyandigimizda salona yatirdigimiz kiz gitmisti. Ev arkadasi olan ise uyanmis yayilio televizyon izliyordu salonda. Beni gorunce cok sasirdi, bir anda kendine ceki duzen verme cabasina girdi. Dedim ki burasi senin evin rahatsiz olma. Kalacagimi bilmiyordun benim hatam. Saskinligi gecince biraz rahatladi onemli degil gunaydin dedi. Biz mutfaga gectik peynir ekmek bir seyler yedik. Kizin suratinda pismanlik sezdim cunku bana bakmaya cekiniyordu. "bir sorun yok ya" dedim. "yok senlik bir durum" dedi. Normalde hic israr etmem ogrenmek icin. Ama kadinlari tanimaya calisiyorum ya, nazikce ustune gittim. Biraz anlatti, bu gune kadar hic boyle bir sey yasamadigini, genelde biriyle sevismek icin guvenmesi gerektigini, yaptiginin yanlis oldugunu dusundugunu falan soyledi ozetle. Sonra sunu sordum aynen "dun yasadiklarimiz seni mutlu etti mi? "tabi ki etti belli degil miydi ama.." sozunu boldum hemen "o zaman amasi yok, guzel vakit gecirdik, kimse bir zarar gormedi. Zarar gormedigin surece hayattan aldigin zevki sorgulama". Gonulsuzce hak verdigini anladim. Yine bir yem cumle kurdum, tamamen kadinlari tanimak amacli "ama yine de rahatsiz oldum diyorsan, bu yasadiklarimizin tekrari icin israr edecek degilim" bir sure sustu, o sustugu sure zarfinda aklindan gecenleri bire bir ogrenmek icin cok seyimi verirdim. Acaba tartiyor mu benimle sevgili olma ihimalini? Yoksa sevismek cok zevkliydi de bunu mu tartiyordu sadece? Asla bilemem tabi bunlari, belki de bambaska bir sey. "benim icin mahsuru yok aslinda" dedi. Bu sefer gonulsuz degil utangacti.

Kahvalti yaptiktan sonra masadan kalktim. "kahve nerde" dedim. "ben yaparim" dedi. Ortam biraz yumusasin kiz gevsesin sakin olsn diye "40 yil hatiri vardir, sen yaptin odesmemiz lazim" dedim. Yuzune gulumseme geldi sonunda. Kahvenin yerini gosterdi, ficanlari cikardi. O masayi vs toplarken ben iceri gittim diger kiza da sordum. O da icerim dedi. Kahve yaptim makina sag olsun kotu yapma ihtimali yok. Ictik, 3 kisi muhabbet ettik.