Kısa dönem olduğum için üstte çok dalga konusu oldum. Komutanlar bile ne işin var oğlum burada dediler. Ama alıştılar bana. Tüm angarya işler bendeydi. En sevdiğim iş ise köpekleri beslemek onlarla ilgilenmek. Bomba ve arama köpeklerimiz vardı. Birde çomarlarımız. Hepsiyle ben ilgileniyordum.

Herkesin telefonu vardı, cep tlf nu yani. Komutanlarda biliyordu. Ben kullanmıyordum. Bazen evi aramak için ricada bulunuyordum. Annem her seferinde dileği de ara diyordu ama aramak içimden gelmiyordu. Ne diyeceğim ki.

Askerlik üst bölgesinde sıkıntısız sessiz sedasız geçiyordu. Komutanlar askerleri diri tutmak için devamlı tetikte olmalarını, teöristlerin sızma videolarını izlettiriyorlardı. Soğuk gecelerde tek eğlencemiz doğulu mehmetin getirdiği sazıydı. O çalar biri söyler birileri de eşlik ederdi.
Kimseyle görüşmeyince hayat o kadar güzel di ki. Sanki tüm sorunlar bitmişti. Sabahın 5 inde kalkıp gece 11 e kadar çalışmak hiç zoruma gitmiyordu. Her şey netti. Yat yat. Kalk kalk. Hedefe atış yap, spor yap, nöbet tut, bulaşık yıka, köpekleri sev. Hayat kolaydı. Millet şafak sayardı, kalan 150 kalan 250 kalan 80….. ben saymazdım. Bilirdim çünkü burası bitince yine aynı sorunlarla baş başa kalacağımı. Havalar ısınmaya başlamıştı. ilk bahar gelmişti. Askerliğin bitmesine 45 gün vardı.

Evi arayıp iyi olduğumu söylemek istedim, annemi aradım kardeşim açtı. Biraz sohbet ettik. Sonra anneme verdi. Annem telefonda başladı bağırmaya. Benim sebin gibi oğlum yok, sen nasıl bir insansın vs vs vs
Bi dur ne oldu diyorum kadın bağırmaya devam ediyor. Nöbet noktasında bağırmak istemiyorum, telefonda konuştuğumuz belli olmasın diye. Ama dayanamadım bende bağırdım bi dur diye….
K: ne oldu düzgünce söylesene
A: sen dileği niye aramıyorsun
K:Ne alaka zaman olmuyor burada.
A: korktuğun bir şey mi var, bize söylemediğin bir şey.
K: yooooo, ne olacak ki.
A: daha yalan söylüyorsun, dilek anlattı ne yaptığını. Utanmaz. Ben seni nasıl yetiştirdim. Sen nasıl yaparsın böyle bir şeyi ?

Ne söyleye bilirsiniz bunların karşısında, anneniz karşınız da sizden nefretle bahsediyor.
A: gelince hemen gidip isteyeceğiz kızı.
K: gelince konuşuruz. Ben gelmeden bir şey yapmayın. Babama söyleme sakın.

Telefonu kapattım, ağzımı parkanın içine soktum başaladım bağırmaya. Sesim gitsin istemiyorum kimseye. Boğazım ağrıyana sesim kısılıncaya kadar bağırdım.
Sonra dileği aradım. Açmadı. Çünkü alacağı tepkiyi biliyor. Sinirle mesaj attım hemen beni ara yoksa çok kötü olacak dedim.

10 dk sonra aradı.

K:Sen bunu anneme nasıl söylersin
D: bana başka yol bırakmadın.
K:senin yolunu gibiyim, tamam mı. Rahatmısın şimdi.
D: olmayan bir şeyi söylemedim.
K: iyi tak yedin.
D: Benimde annem soruyor neyi bekliyorsun diye, bende geleceğinizi söyledim. Ne yapayım başka. Senin aradığın bile yok.
K: Sana kadar sinirliyim ki, iyi ki yanımda değilsin.
D: yaptın yapacağını, daha ne yapacaksın.
K: ne yaptım lan ben, ne yaptımmmm.

Kapattım telefonu, sinirim tepemden çıkıyor. Nöbeti bırakıp gidemem ama 1 m2 alanda sinirden bir sağa bir sola dönüp duruyorum.

Sonra bir makinalı silah sesi duyuldu.