beyler hani bi laf vardır ya "su soğuk ama girince alışıyorsunuz" diye, bu karı kız meselesi de öyle. önce bi çekingenlik olur, heyecan falan yaparsınız ama sonra bir kaç defa deneyince "bu muymuş aq" dersiniz. ve beyler, hepinizin kaçırdığı bir nokta var. bir kızla konuşacağınız zaman "heyecan" yapmamaya, "korkmamaya" çalışırsınız. yanlış. olayın kilit noktası korkmamak değil, korkmana rağmen bunu yapmak. çünkü duyguların bastırılması senin elinde olan bir şey değil. eğer bir kızla konuşmaktan çekiniyorsan, korkuyorsan o korkuyu yenmenin yolu gidip o kızla konuşmaktır. ve ayrıca şunu da fark ettim, yanına gidip konuştuğum kızlar en az benim kadar heyecan yapıyorlar. (ben pek yapmıyorum gerçi artık ama karşı taraf gibe gibe yapıyor çok kaşar değilse) yani düşünsenize, erkeklerin çoğu beta, çoğu sizin yapmaya niyetlendiğiniz işlerin yakınından bile geçemez, cesaret edemezler. yani siz farklısınız, nasıl konuşulur, nasıl davranılır, hangi taktikler izlenmeli vs hepsini biliyorsunuz ve teoride profosyonelsiniz. işi pratie döktüğünüz anda karşı tarafın duyguları birbirine girecektir. sadece deneyin. bakın başarın demiyorum, deneyin. bak dün sokakta gördüğün güzel kızla konuşmadığın için pişmansın demi? işte bu gün konuşmadığın kız içinde yarın pişman olacaksın. pişmanlık iyi bir şey mi? değil. yapman gereken bir şeyi yapmadığın için pişman oluyorsun. demek ki bir şeyler yapman lazım. git ve yap. konuş.