Dileğin rahatlaması için annemi arayıp yanında onunda duyacağı bir şekilde kız arakadşım olduğunu, bizim eve gelen kızlardan birisi olduğu söyledim. Annem telefonda nerdeyse göbek atacaktı. Kadın halen geri dönmeyeceğim korkusu ile yaşıyor. Dileğin gönlünü yaptım, en azından artık her konuşmamızda ağlamıyor. Birkaç gece dışarı çıkıp yan yana yürüdük, havadan sudan konuştuk. Hiç yakınlaşmadık. Eğer yakınlaşırsak ne olacağı belliydi.

Tez zamanı herkes bir koşuşturmacanın içine girdi. Ve tezler veridi, dersler verildi ve mezun olduk.
Sonunda diplomaya hak kazanmıştık.

Yıl sonu partisi için afişler asılmaya başladı. Herkes mutlu, artık son eğlence ve mezunlar son defa dönecekler ülkelerine. Evimde ne kadar eşyam varsa hepsini topladım. Yaklaşık 4 valiz elbise, 1 valiz mutfak eşyası, tv buz dolabı, ütü vs vs . Hepsini alt sınıftakiler bedava dağıttım. Yatağıma kadar verdim alt sınıflara. Hiç bir şey zütürmek istemiyordum.
Herkesten önce biletimi aldım. Artık beklememe gerek yoktu. Dilek kalmam için çok ısrar etti, ama ben istemedim. Tüm öğretmenler tanıdığım yabancı çocuklar, çalıştığımız marketler kim varsa hepsi ile vedalaştım. Son gün nataliadan özür dilemek istedim. Evinin önüne gittim. Kapısını çaldım ama kimse yoktu evde. Aramayı düşündüm cesaret edemedim. Günah mı çıkarıyordum ! Ne şimdi bu ! yaptığım her şeyi isteyerek yapmadım mı !

Terminale tek başıma gittim. Elimde ufak bir çanta, içinde 2-3 elbise. Başka hiçbir şey alamdım yanıma. Uçağa bindim. Ve döndüm kürkçü dükkanına