Tahsin'in bunu söylemesi ile yüzüm kaskatı kesildi, ne olduğunu tahmin edebiliyordum ancak bunun gerçek olmaması için dua ediyordum. "Poşet falandır ne olacak?" diyerek hem kendimi hemde onu kandırmak istiyordum"Lan bu hareket ediyor!" bunu söylemesi ile eş zamanlı olarak domuz homurtusuyla köpek hırlaması arası bir ses duydum.

Hemen ardından bütün oda zangır zangır sallanmaya başladı. O kadar şiddetli bir sarsıntıydı ki iki katlı ranzalar bile devrilecekmişcesine sallanıyordu.

Herkes yataklarından dışarı fırladı odanın ortasında toplandık ve hep bir ağızdan bağıra bağıra nas ve felak okumaya başladık. Biz okudukça sarsıntı daha da artıyordu.

Devamında ışıklar hızlı hızlı açılıp kapanmaya, camlar kapalı olmasına rağmen sanki odanın içinde fırtına kopuyormuşcasına perdeler havalanmaya defterler ve kağıtlar uçuşmaya başladı.

Biz artık ağlamaya başlamıştık hep birlikte dua ediyor, "Allahım yardım et, Allahım yardımet."diye bağırıyorduk.

Barış yanımızdan ayrılarak kapıya koştu ancak ne kadar uğraşsa da kapı bir türlü açılmıyordu. Can havli ile bir yandan "Kurtarın bizi!" diye bağırırken bir yandan da kapıyı bütün gücü ile yumrukluyordu.

Barış bunu yapmaya devam ederken kapı öyle bir şiddetle açıldı ki onu yere düşürdü. Ardından yine büyük bir şiddetle kapandı. Bu durum üç dört kere tekrarlandı.

Bütün bunlar yaşanmaya devam ederken gözlerim Onur'u arıyordu. Bütün bunlar onun başının altından çıkmıştı. Yanımdaki arkadaşlarıma baktım ve o aramızda değildi. Gözlerim odayı tararken onun yatağına takıldı. Onur yatağın üstünde başını dizlerinin arasına almış bir ileri bir geri sallanırken bir şeyler söylüyordu ancak bu gürültüde ne olduğunu anlayamıyordum.

Büyük bir öfke ile yanına koştum o herifi gebertecektim. Bu durumda benden çıkmasını beklemediğim kadar gür bir ses ile bağırdım ona doğru giderken. " Allah belanı versin Onur! Bunlar hep senin yüzünden başımıza geliyor."Yanına vardığımda bütün gücümle onu sarsmaya başladım. Kafası duvara çarpıyordu ancak hiç tepki vermiyordu. Hâla aynı pozisyonda sayıklamaya devam ediyordu.

"Ben dedim sana okumayalım, çağırmayalım diye ama illa başımıza bir musibet saracaktın değilmi! Mutlumusun şimdi? Konuşsana lan konuş!" duvara vurulmaktan kafası kanamaya başlamıştı ama hala tepki yoktu. En sonunda suratına sağlam bir yumruk indirdim. Ellerini kafasından çekip bana bakmaya başladı.

"Lâilaheillallah." Bunu o kadar yüksek bağırarak söylemiştim ki herkes ortamdaki karmaşadan ziyade bana odaklanmıştı. Onur'un bana bakan gözleri bembeyaz olmuştu ve artık mırıldanmayı kesmişti sadece bana bakıyordu. Birden odadaki herşey durdu, sesler kesildi, lamba patladı. Oda zifiri karanlıktı ancak o nefretle bakan bembeyaz gözler çok net görünüyordu.

Ben korkarak bir iki adım geriledim ve birine çarptım ancak çarptığım kişi de bu anın şokunu yaşıyor olacak ki çıt bile çıkarmadı. Hepimiz donmuş gibi sadece o beyaz gözlere odaklanmıştık. Onları göremiyordum ancak arkamda olduklarını biliyordum. yaklaşık beş dakika bu pozisyonda durduk.

Başımıza neler geleceğini düşündükçe kalbim göğüs kafesimi yarıp çıkacakmış gibi hissediyordum. Onur yavaşça ayağa kaltkı, fısıltı tonundaki sesi bize yaklaştıkça bağırmaya dönüşüyordu. Bilmediğim bir dilde bir şeyler söyleyerek üstüme geliyordu.

Deli gibi bağıra bağıra dua ediyordum her cümlemde bana biraz daha sinirleniyormuş gibiydi. O bana yaklaştıkça dilim dolaşıyor elim ayağım titriyordu. Neredeyse dua okuyamaz hale gelmiştim ki aklıma Ayet-el Kürsi ve Cin suresi geldi. Ayet-el Kürsi'yi okumaya başladığımda birden durdu ancak gözlerindeki o öfke hala katlanarak artıyordu.

Beni öldürmek istediğini anlamak çok da zor değildi ama ben sureyi okumaya başlayınca birşey onu tutuyormuş gibi davranıyordu. ilerlemeye çalışıyordu ancak yapamıyordu. Ayet-el Kürsiyi bitirip hemen ardından Cin suresini okumaya başladım.

Ben devam ettikçe o acı çekiyordu ancak ben düzeliyordum. Dilim açılmıştı, el ve ayaklarımdaki titremeler ise bitme noktasına gelmişti. O sureyi de bitirmemin hemen ardından bağırmaya başladı. Bu bağırma insan sesinden çok manda sesine benziyordu. Zar zor "Bitmedi!" diye bağırdı ve ardından yere yığıldı. Sesi boğuluyormuş gibiydi. Gitmeden önce söylediği bu kelime bile bana neredeyse kalp krizi geçirtecekti. Daha önceden duyduğum ve okuduğum şeylerin yarısı bile doğruysa bir insanın başına açabileceği en büyük bela cin belasıydı.