Tek başıma oturuyorum. Düşünüyorum. Bu grubta beni en iyi anlayacak kişi kim olabilir diye.'Savannah' tabi. 

-Alexa: Hey! Savannah yanıma gel. 

-Savannah: Ne oldu Alexa ? Üzgün görünüyorsun . Aslında üzgün değil düşünceli.

-Alexa: Sence bunu yapmalı mıyım? Gracie şimdiden karşı?

-Savannah : Sana ne olursa olsun güveniyorum . Lütfen ayağa kalk ve grubtakilere hazırlanmaları gerektiğini söyle ... Hadi!

-Alexa: Hadi millet! Biraz açılın! Özel giysilerimizi giyin ve yanınıza silah, bıçak,yedek silah ve diğer malzemeleri alın!

Grup: Sana güveniyoruz! Hemen hazırlanıyoruz ...

O kadar çok sevinmiştim ki. Beni yarı yolda bırakmadılar. Ama sevindiğimi veya üzüldüğümü dışa belli etmemeyi tercih ediyorum. 2 tane arabamız var. Birisini ben diğerini Thomas kullanacak. Dışarı çıkmak çok kolay çünkü çok uzun ve güçlü tel örgüler var geçmeleri imkansız yani koruma altında .Dışarı çıktık ve zombiler tel örgüye yaklaştıkları anda ölüyor. Bu sistemi ben yaptım. Tel örgülerini kesici aletlerle kapladım ve dokundukları anda etkisiz hale geliyorlar. Biliyorum biraz saçma ama işe yarıyor .

Arabaya bindik. Hızlıca ilerliyorduk. Evimiz şehir merkezine çok uzak. Bu yüzden çok şanslıyız. Zombilerin pek dikkatini çekmiyoruz. 

Yoldan geçerken  bir ev gördük. Gece konduydu . 

-Alexa: Beni arabanın içinde bekleyin bakıp geliyorum.

-Grup: Olmaz ! Bizde geliyoruz.

Onların bu huyunu sevmiyordum. Kendim de bakabilirdim. Yine de geldiler . Kapıyı tıklattık, zile bastık ve birisi açtı.

-Alexa: Merhaba!

-Kapıyı açan kişi: Kımıldamayın yoksa bu kızın beyni paramparça olur!

Silahı bana doğrultmuştu. Grup üyeleri endişelenmiş:

-Ne yaptığını sanıyorsun . Biz yeni bir insan bulmak için buraya geldik. insanları korumak adına çalışıyoruz lütfen sakin olun.

-Kapıyı açan kişi: Ah, özür dilerim. Bilmiyordum içeri geçin.

içeri geçtik ve uzun uzun konuştuk. Bize katılmaya karar verdi. Adı Kelly bir erkekti. Hepimiz de tanıştık. Artık o da bizdendi . Artık yola koyulmanın vakti gelmişti. Arabaya bindi