kimse yoktu ama birinin elini omzuma attığına garanti verebilirdim. çanağı düzelttim ve tam terastan inmek üzere kapıya yöneldim ve yıldırımın etkisiyle kapının küçük bir kısmı dairesel şekilde delinmiş ve binanın ışığı daire yansıyor ve o ışıkta bana yardım eden komşumun çanak antenine yansıyordu. bunu gözardı ederek kapıyı kendime doğru çektim ama yıldırımın etkisiyle kapının sağ tarafı erimiş bir nevi demir lehimlenmişti.

yağmur şiddetini arttırıyordu ve ben kapıyı açamıyordum. tekmeliyordum ama hemen yanımda olan bina bile sesi duyamıyordu. çıkmaya uğraşırken 2041 yılında yaşadıklarım aklıma geldi. buraya çıkmıştım ve zincir çapayı alıp aşağı katlara atarak inmiştim. çapanın olduğu yere doğru ilerledim ve o sırada kulağıma gülme sesleri geldi. sağıma soluma baktım ve bi şey göremedim. çapayı aldım ve kapıyı kırmaya başladım. çok şiddetli bir şekilde vurdum ve delikten yansıyan küçük ışık kayboldu ve yağmur inanılmaz derecede hızlandı. gökyüzü hiç iç açıcı değildi. kapı bir türlü açılmıyordu ve sırılsıklam olmuştum. terası dolaşmaya karar verdim.