Elimde çiçek ile kız arkadaşımı bekliyordum. Allah'tan bu tür şeylere önem veren bir kızdı ki geç kalmadı ve asla bekletilmeyi sevmeyen biri olduğumu da 1 ay boyunca ki konuşmalarımızdan biliyordu. Tam vaktinde geldi ve çiçeği görünce o kadar insanın içinde boynuma atladı , hoşuma gitmedi değil fakat ortam içinde gereksiz samimiyeti sevmem mutluluğumuzu bozmamak için bende o an sarıldım ve onu sevdiğimi söyledim. Hemen karşıma oturdu ve sohbet etmeye başladık. O konuştukça sanki kalbimi hissetmiyordum. O kadar tatlı bi ses tonu ve kurduğu cümleler vardı ki sanki dünyanın içinde bir cennetteymişim gibi hissediyordum kendimi. Aslında ilişkilerin ilk buluşmalarında genellikle konuşulacak konu sorunu yaşanıyor biraz çekingenlikten dolayı fakat bu bizde yoktu sanki çocukluğumuzdan beri beraber gibi konuşmalarımızda bir takılma yoktu gayet akıcı bir şekilde muhabbet ediyorduk. Yaklaşık 5 dakika sonra bir garson geldi ve içeceklerimizi söyledik. Kahvelerimiz geldi ve bitene kadar konuşmaya devam ettik. Saat 8 e doğru gelirken kafeden kalktık ve yemek yemeye gidecektik. Birlikte ilk yemeğimiz olacaktı. Armoni parkın içinde orada oturanlar bilir en üst katında bir yere oturduk. Yemeklerimizi söyledik ve beklemeye başladık. işte güzel hayallerden , ileride yapacaklarımızdan bahsediyorduk. O an hepsi güzel geliyordu sanki hepsi gerçekleşecekmiş gibi düşünüyordum.