--son sürat devam ediyoruz--

ben: yeterli erzağımız olsa dahi, sorgulamadan, körü körüne, bu kadermiş yapacak bir şey yok mu diyeceğiz? saçmalamayın. buradan çıkmamız ve neler olduğunu öğrenmemiz lazım, sizi bilmem ama ben gidiyorum.

diğer adam: gidebilirsen tabi bizi de yanına almanı isteriz, buradan çıkış yok, yerinde olsam kapıyı açtığım an buraya girmenin kötü bir fikir olduğunu düşünüp geri dönerdim.

artık kafam allak bullak olmuştu, bu adamlar tek tekin tiplere benzemiyordu. erzakları bitince yamyamlık bile yapabilecek tarzda insanlardı. bir an önce buradan kurtulmam gerekiyordu ama burada gördüğüm insanlar beni yalnız bırakmayacak bana ayak bağı olacaklardı. aptal kafam... ne vardı da girdim şu çıkmaza...

ben: yatıyorum, biraz istirahate ihtiyacım var, madem buradan çıkamıyoruz birbirimize katlanmak zorundayız.

ikisi de kafa salladı ve uykuya daldım.