Bana bir ömür gibi gelen 1 dakikanın ardından "Esrarengiz melkor ne desem bilemiyorum. Ben seni arkadaş olarak görüyordum. Böyle bir şeyler hissedeceğini hiç düşünmemiştim. Ayrıca ben o çocuğun gelme ihtimalini seviyorum. Ben seninle yapamam. Lütfen beni anla."

Hayallerim başıma yıkıldı. O an intihar etmek istedim. Zaten 5. Katta oturuyorduk. Ölme ihtimalim de fazlaydı. Ben belki de hayatımın tek aşkını kaybetmiştim.

Bu düşünceler çok saçma da olsa o an cidden bunları düşündüm.

Bade'ye tek yazabildiğim kelime "PEKi" olmuştu. Ama ne diyebilirdim ki? Tabi daha sonra klagib arkadaş kalalım muhabbeti döndü kabul ettim.

Kaybeden hep kaybeder hocam aşkta da dostlukta da...