Belki de bu kaybetmeye mahkum insan artık kazanmaya başlamıştır diye düşünmedim değil. Çünkü ben bu kıza aşık oluyordum. Her hareketi, her davranışı bana çok güzel geliyordu. Selam vermesi bile beni bitiriyordu.

Biz Badeyle çok güzel geçinip gidiyorduk. Hatta ve hatta bir gün otobüsten inerken çekingen olan ben "Görüşürüz premses" bile dedim. Bunu demem hoşuna gitmişti. Bazılarınız ne var bunda dalyarak diyebilir ama hayatında hiç sevgilisi olmamış, hiç sevilmemiş ve bunun getirdiği seçilmeyen çocuk olmanın ezikliğini yaşayan birisi olsaydınız bence bu da sizin için bir başarı olurdu.

Neyse bu kız bana baya iyi geliyordu. Bade sayesinde hayatıma bir düzen bile getirmiştim diyebilirim. Etrafıma pozitif neşe kaynağı olarak enerji saçıyordum. Herkes bendeki bu değişimi fark etmiş ve bana bunu yansıtıyorlardı. Bu da benim hoşuma gidiyordu.

Günümün çoğu Badeyle ve onunla whatsapptan konuşmakla geçiyordu. Arada Yağmurla konuşuyordum. Furkanla her gece birazcık sohbet etmeye başlamıştık. Sevdiğim, değer verdiğim insanlarla sohbet etmek çok iyi geliyordu bana.