Düğün günümüz yaklaştıkça buluşmalarımızdaki sessizlik artıyordu zehra ile. Bir gün bana 5- 6 dakika süren bir sessizliğin ardından gözleri dolarak "ben sana kıyamam" dedi. Ne anlamda bu cümleyi kurduğunu anladım az çok. Senden beklediğimiz şey çok zor dedi. Bununla başa çıkamazsın ben sana kıyamam dedi. Bitirelim güzel bir anı olarak hayatımızın baş köşesinde dursun... o kızcağız kendine bir şey yaparsa ben asla kendimi affetmem dedi. Her zamanki Zehra idi işte. Bu kez seni bırakamam dedim. Zehradan geriye kalan hayatım, daimi keder ve duygusuz yaşamaktı çünkü. Ben sensizliğin ne olduğunu çok iyi öğrendim tekrar dönmiycem o çıkmazlara dedim.