Uçak indiğinde iyice moralim bozulmuştu. Melek bir yandan, natalia bir yandan.

Ama işte hayat bu yaşayacaksın. Ödeyeceksin tüm bedelini.

Uzun bir otobüs yolculuğundan sonra, terminale gelmesi için baga yı aradım. Baga benim arabam ile gelmişti. Baga nın evine gittik. Yemek yedik ve ben uyudum. işleri konuştuk. bir sorun gözükmüyordu.

Okulun açılmasına daha 2 ay vardı. Ve işimizi genişletmek için tam zamanıydı. ilk günden plan yaptık. Yoksa burada zamanın geçmesi pek mümkün değildi. Yeni bir ev tutmam lazımdı. Gidip 2-3 ev gezdim. Okula uzak bir semtten, içten dublex bir ev tuttum. Ev 2+1 ama benim içini dolduracak eşyam yok. Natalia ile yaşamaya alışmışım, bu kadar büyük evde ne yapacağım diye düşündüm. Alışacağım çaresi mi var.

Natalianın evinin yakınlarından hiç geçmedim. Onunla karşılaşabileceğim hiçbir yerde gezmedim.

1 ay sonra dağıtım ağımız iyice genişlemiş, işler baya iyi durumlara gelmişti. Okulunda daha açılmasına bir ay vardı. Bizimle çalışan sayısı 4 den 6 ya çıkardık. 2 kişi daha aldık. Okullar açıldığında benim için sorun olmaması ve anlaşılmaması lazımdı. Okulların açılmasına 15 gün vardı.

Başkentteki firma bizi görüşmeye çağırdı, görüşmeden önce tüm işlerlimizi toparladık. Gittiğimizde adamların karşısında elimiz dolu olsun istiyorduk. Gece yola çıktık ve başkente gittik. Hazırlandık ve görüşmeye gittik.

Genel olarak iyi geçti, bizden sermayeyi artırmamızı istediler, bizde bir miktar daha para koyduk ortaya. Bir gün başkentte kalıp dönecektik. Akşam eğlenmek için dışarı çıktık. Sonraki gün yola çıkmadan önce tren istasyonuna gidip bizim için yüklenen ürünlere baktık.
Ve hayatımın geri kalanı işte orada taka sarmaya başladı.