Bu ruhsal yorgunluk karın ağrılarına, mide bulantılarına dönüşmeye başladı. Neden başkalarının koyduğu düzene göre yaşamak zorundayız? Doğ, büyü, mezun ol, çalış ve robotlaş. Sakın hayatımızda eğlenceli şeyler de oluyor diye düşünmeyin. Herkes doğ büyü robotlaş şeklinde yaşar. O eğlence dediğiniz şeyler robotlaşmanın arasında ki kırıntılardır. Ben yaşamak için bir şeyler sarfetmek zorunda mıyım? Ben insanım bütün yeryüzü benimdir. istediğim gibi gezip istediğim taku yiyebilmeliyim. Ben insanım dıbınakoyim insan şu dünyada ki en üstün varlık benim.

Neden arkadaş, dost sevgi ihtiyacı duyuyorum? Neden yalnızlık uzun bir süre sonra acı veriyor? Neden her şey istediğimiz gibi değil. Madem istediğimiz gibi yaşayamıyoruz niye varız. Hayat, insanlar, din bunlar kısıtlamadır. Kimi kısıtlamanın iyi yönleri de vardır. Neden bir şeylerin mecburiyetindeyiz? Bir şeyin mecburiyetinde bırakılmaktan daha çok hiç bişeyden nefret etmiyorum. Ben insanım bütün her şey benimdir. Kısıtlama kabul e-di-le-mez. Yani şuan hissetiğim şeyin en net açıklaması "HiÇ"

Eğer Müslümansanız daha da zordur hayat. Gayrimüslimlerin tek bir şeyine özeniyorum. intihar seçeneklerinin olmaları. Akıllarında hiç "acaba yaratıcı varsa ve intihar edersem cezalandırılır mıyım?" soruları yok. Yoksa niye bunca tantana niye bunca monotonluk niye bunca gibindirik şeyleri çekeyim ki? Sıkıldım dıbınakoyim sıkıldım la sıkıldıımm.