Buraları kısa geçicem. Yazın günlük konuşmaya özen gösteriyor. Bilmediğimiz şeyleri paylaşıyorduk birbirimizle mesela çocuk gibi geceleri korkar yatamazdı bende saatlerce onunla konuşur korkusunu yenmesini sağlardım . Ağlamayı pek sevmez sadece çok sinir olduğunda ağlardı . Genellikle annesiyle kavga eder . Benim en sevdiğim yüzündeki benleri sevmez onlardan nefret ederdi . işte böyle konuşa konuşa birbirimizi çok iyi tanımaya leb demeden leblebiyi anlamaya başlamıştık. Boyundaki tiki ise bir tek ben biliyordum * yazın böyle özlemle de olsa güzel geçti . Insan gerçekten sevince özlemek bile güzel oluyor beyler.