ayine gitmek için ben, melisa, melih ve canan bir araya gelmiştik. cafenin önüne mine geldi arabasıyla. bindik. ben cam kenarında melisa ise yanımda oturuyordu. yol boyunca elimi hiç bırakmadı arada bir de öpüyordu beni. herkes melisa ile konuşuyordu fakat ben onun tek kelime dahi etmemiştim. giderken bir ara bir şey fark ettim. melisa bana her sırnaştığında mineye bakıyordu. eve yaklaştığımızda mine dikiz aynasından bana bakıp hazır mısın zurnaci bey dedi. ses tonu ve ima etmeye çalıştığı şey söylediği kelimelere zıt düşüyordu. altında gizli bir anlam yattığı belliydi. ama ne demeye çalıştığını anlamamıştım. hazırım dikkat et çarpmayalım dedim. hiç düşünmeden söylemiştim bu cümleyi. arabada bir an herkes duraksadı. melisa bana baktı. bende durumu kurtarmak için yanağına bir öpücük kondurdum. o da karşılık verdi. sonra kafamı cama yaslayıp yolun bitmesini bekledim. camdan dışarıyı izlerken bir şey dikkatimi çekmiş sokak lambalarıydı bunlar. hiç biri yanmıyordu ama eminim ki ilk geldiğimde hepsi yanıyordu. herhalde bir arıza falan vardır dedim. bunlar normal şeylerdi sonuçta. arabada çalan müziği dinlemeye dalmıştım. ve melisa aşkım geldik dedi. öyle deyince kafamı kaldırıp etrafa baktım...