am diyince akliniza ne geliyor

Hani bazen söz biter ya!
Ne söylenecek,
ne duyulacak bir söz.
Kelimeler,
konuşmalar yitirmiştir anldıbını.
Ufukta ayrılıktır görünen.
Kelimeler içi boş,
Kelimeler anlamsız.
Uygun bir anlatım yoktur,
anlatmaya seni,
anlatamazsın da kendini.

Hani bazen söz biter ya,
söylenmiştir her şey,
ve kullanılmıştır tüm sevgi sözcükleri.
Dünyanın tüm dillerinde,
ve tüm hüzünlü sözcükler hizmet etmiştir sana.
Geriye dönüp baktığında,
anlaşılamamış olmanın derin kederinden,
yalnız kalmanın buruk acısından başka yoktur elde kalan.
Ne umut kalmıştır ayrılığın acısına,
ne ufukta sevgili.
Hayali bile lüks,
o bile gelmez hatırana.

Hani bazen söz biter ya SEVGiLi,
ne söylemeli ki.
Yaş ömrün yarısına dayandığında,
ne anlamı vardır yaşanılanların.
Sözcükler hizmet etmez sana,
anlatamazsın.
Derdin öyle çok,
karmaşıktır ki dünyan,
tarife sığmaz,
aktaramazsın yazıya da.
Bir volkan,
yazıyla anlatılabilir mi sevgili!
Resmini çizsen anlaşılmaz.
Ve senin, aciz harflerden başka, neyin var sığınacak.

Hani bazen söz biter ya,
vakit akşam alacası, ayrılıktır.
Oturup beklersin,
akşamlar versin sana geri.
Ne o gelir, bekle dur.
için sığmaz,
taşar duyguların,
ağlamaklı haller; ağlarsın.
Ayrılık ağır, sen yorgun,
vakit geçmiş, ömrün yarısında durulmuş geçkin zamanlar.
Ne sen geri getirebilirsin hayatı, ne onu...

Hani bazen söz biter ya,
geçer gider önünden salınarak,
bakarsın.
Sen gidersin ya inadına,
Ben beklerim sevgili.
Sokaklar bana çalışır o saatlerde,
Seni beklerim.
Her adımını bildiğim sokaklarda,
Köşe başlarını ben tutarım,
Gelmezsin işte, beklerim.
Seni beklerim,
o karanlık sokaklar bana çalışır sevgili.

Hani bazen söz biter ya,
Hüzün sarar bedenimi,
bırakmaz geceler beni uykuya,
dalar gider
düşünürüm seni.
Sen varsındır,
düşüncelerimde olsun, bırakmam düşünürüm, bırakmam seni sevgili.

Hani bazen söz biter ya,
geceler düşman,
sen uykuda,
melekler gibi saf,
temiz bir dünyada.
Yat uyu,
Ben düşünürüm seni...