Part4

Yurtta kaldığım seneler yani aklımın bazı olaylara erdiği zamandan beri kimseyle konuşmuyorum. Arkadaş ortamım yok aga, sadece düşünüyorum ve intikam için bekliyorum,

elbet bir gün...

Acaba babamın katili kim ?

Ortaya çıkacak hepsi, işte o gün intikamımı alıp, önce ona sonra kendi kafama sıkıcam. Ben belli bir hayalleri olan masum biri değilim...

Orta okul zamanlarımda veya şöyle demeliyim ki okul zamanlarım da çok acılar çektim.

Yerli malı haftası düzenlenirdi aga herkesin ailesi okula gelirdi. Evden; pasta , börek vs. Gibi şeyler yapılıyordu. Bana tabiki öğretmenlerimiz sormuyordu. ama arkadaşlarım , arkadaş bildiğim arkadaşlarım canımı acıtıyordu.

Ya da veli toplantısı . bunlar bana yetim olduğumu hatırlatıyordu işte...

Neyse konumuza dönelim...

Orta okul bitmiş ve liseye başlıyordum...

... Geceleri yurttan kaçıp, sizin sokak çocuğu tabiri kullandığınız sokakların krallarıyla beraber takılıyorduk...

Ben kaçıyor fabrikaya gidiyor ve saatlerce ağlıyordum. Sonra da onların yanına gidiyordum...

Nasıl anlatayım böyleee... Boş bir arazi düşünün ve sol dip tarafta küçük bir yıkıntının içinde çatır çatır sesler geliyor...

Ben geldiğim de çooktaan ateş yakılmış ve eller uzatılmış oluyor ben ise sonradan dahil oluyordum ve sadece yanan ateşe bir de ateşten çıkan çatırtı eşliğinde boş ve derin gözlerle düşünüyordum...