o günden sonra ufak ufak tekrar konuşmaya basladik. kimseye bir şey diyemiyordum. çünkü aylardır kendimde değildim. insanların yeniden ona yönelmeme karşı verecekleri tepkilerden korkuyordum. kimseye bahsetmedim başta Aliye bile. Aslı dilci idi güzel bir dil dersanesine kayıt olmuş idi. benim mezun onun ise ilk senesi olacaktı. ingilizcesi iyiydi ama zaman gösterecekti. benim de daha sonra dersanem açıldı. sinifta 14 kız bir de ben vardım amk rönesans adeta. tabiki ama aklım ve kalbim aslıdan başkasını görmediği için giblemedim pek. o siniftan 4 kiz hayatimda çok önemli rol oynadı hala da yanimdalar isim degiştirmek istemediğim için isim olarak bahsetmeyeceğim. kendilerini çok seviyorum. Dersanede 4tane tm sinifi vardi ve ben birinci olana düştüm . tm den bir tak bilmiyordum oysa ki. Ali ise sayisal 2.sinifa düştü. zaten ayni dersanede idik sıkıntı yoktu bizim için. Aslıyı aylardır görmüyordum. özlemek beyler o kadar zor ki. her saniyeni ona ayırır,onu düşünürsün ama günlerce yüzüne hasret kalırsın. Aslıyı zorla ikna ederek dersanesinin ilk gününde çıkışına gittim. 1 saat erkenden gittim mal gibi amk bekledim durdum. esnafla keşiştik. Ve sonunda kapıdan çıkan insanlar arasında Aslıyı gördüm. elim ayağım titredi gözlerim dolacaktı kendimi zor tuttum. güldü bana beni görünce. dursaydı ya lan zaman orada niye durmadın oruspu çocugu