Bu mevzunun nasıl başladığını isterseniz en başından anlatayım size...

Bizim atarlı giderli Ahmet ve Emre bir gün PlayStation oynamaya gidiyorlar. Tabii bu mallar baya küfür ederler ağzı çok bozuktur bunların ama çok iyi çocuklardır. Hiçbir kızın zütüne falan bakıpta iç geçirmezler ayıp olarak görürler. Ama dediğim gibi tek kötü huyları ağızlarının biraz bozuk olmasıdır. Neyse konuya dönecek olursak bunlar bir gün pes atmaya gidiyorlar tabi birbirlerine gol attıkça da bağırıp çağırıyorlar. Neyse bunların yanındaki koltukta iki tane kürt tipli eleman bunlara bakıp bakıp kürtçe bişeyler diyo kendi aralarında. Tabii bizimkiler kuduruyor ama belli etmiyorlar. Bizim Ahmet'in aklına dahiyane bir fikir geliyor. Bunların dedikleri şeyleri hafızasında tutuyor Bir de telefondan çevirisine bakıyor kattığı bazı kelimeleri. Ulan tabii bakmasına bakıyor da görünce ortalığı birbirine katıyor ehehehe. Bu şerefsizler bizimkilere ana bacı küfür ediyorlarmış he bir de ne deseler iyi bak bak bak bu Türkler hepsi böyle anaları babaları belli değil falan demişler. Ulan bizim Ahmet bunu tabii okuyunca koltuktan fırlıyor çocuğu iki eliyle havaya kaldırıp kafayı bir görmüyor çocuk yere merinos halı gibi seriliyor. Diğer çocuğa da yumruğu koyasıya sümük gibi yapıştırıyor yere. Tabii bunlar çocukları dövdükten sonra herşey normalmiş gibi PlayStation'a devam ediyorlar amk ehehehe. Bu 2 kürt gidip o arada neyle topladılarsa 20-30 kişi toplayıp bu mekanı basıyorlar. Orada zaten kıyamet kopuyo amk. Tabii 30 kişiye karşı bir şey yapmak hayal ürünü gibi kalır. Bizim uyanık Ahmet de bu kürtlerle burada baş edemem diyip pazartesi günü okul çıkışına randevu veriyor. Hani okulda zaten bana bir şey olmaz bunlar kaç kişi olursa olsun analarını giberiz diye düşünmüş herhalde ama ne bilsin garibim kavganın meydan savaşına dönüşeceğini hehehe.