Yıllar o kadar hızlı geçti ki. Lise son sınıfa kadar yaptığım tek şey her gece fotoğraflarımıza bakmak ve her cuma mezarına gitmekti. Çünkü cuma günü kaybetmiştim ben Burcumu. Üniversite sınavı zamanı falan geldi ama hiç çalışmamıştım. işte o yüzden 1 yıl mezun kalmıştım. Ama mezun kaldıktan sonra Burcunun son sözleri gelmişti aklıma. "Hayallerimizi gerçekleştirsin" sözü ve 1 sene oturup köpek gibi ders çalışmıştım ve ikimizin de hayali olan ODTÜ yü kazanmıştım. Hemde ikimizin hayali olan tercümanlık bölümünü. Burcu yu kaybettik den sonra hayatıma kimseyi almadım. Sadece bu sene başında okula ilk geldiğim zamanlar da bi kızla konuştum ama onda da Burcuyu aradım ve olmadı. Bugün Burcu öleli tam 3 yıl 4 ay oldu ama ben onu bir gün olsun unutmadım. Şimdiki hayatıma gelicek olursak her şey aynı. Şu an Ankarada okuduğum için istanbula Burcumun yanına her cuma gidemiyorum ama her tatilimde her istanbula gittiğimde en az 1 günümü onun mezarının bakımı ve onla sohbet etmek için ayırıyorum. Şenay ablayla hala konuşuyoruz. Bana hala evladı gibi davranıyor her buluştuğumuzda Burcuyla yaptığımız şeyleri anlatıyorum ve her seferinde de sıkılmadan beni dinliyor. Bu arada Burcuyu kaybettikten 2 yıl sonra yani geçen yıl Şenay ablamın bir kız çocuğu daha oldu ve çocuğu olduğu gün beni aradı. Can bu kız çocuğunun adını sen koyucaksın dedi. işte o an ağzımdan Aden Nur ismi çıktı. O isimde bizim Burcuyla çocuğumuza koyacağımız isimdi. Ben hala alışmadım Burcumun yokluğuna tam 3 sene 4 ay oldu ama hala dün gibi aklımda bana sarılmaları öpmeleri hepsi aklıma. Dedim ya 3 sene 4 ay oldu diye aslında hala daha atlatamadım ben bu lanet pgiboloji bozukluklarını.

SON