Artık ciddi ciddi okula gitmek için kalkıyodum amk ehehehehe. Bu sefer evden cidden okula gitmek için çıkıyodum...

Dağıtmak için aldığım baklavayı da güzelce paketleyip otobüs durağının yolunu tuttum.

Okula girdiğim anda çok duygulandım beyler. Hani tamam 2 hafta ayrı kalmıştım ama o iki hafta geçmemişti bana. Beni görenler baya şaşırmıştı. Yaklaşık 150 kişiyle ayrı ayrı tokalaştım amk elim koptuydu ehehehe. En son öğretmenler odasının yolunu tuttum. Beni gören hocalar " oooo kimler geri gelmiş noldu sarmadımı avare avare gezmek" diye daşşak geçtiler amk. Sonra hiç görmemiş gibi baklavaya yumuldular oropsu çocukları.

En son müdürün yanına gidip bir kere daha elini öptüm tabi ona da baklava ayırmıştım. Beni bir kere daha sıkı sıkıya tembihledi.

Sınıfa girdiğimde o atmosferi asla ama asla 90 yaşıma da girsem unutamam amk. Yemin ederim şimdi hatırlayınca tüylerim diken diken oldu. Içeri girdiğimde öyle bir tufan koptu ki anlatamam... Erkekler direk üzerime koşup beni havaya kaldırdılar. Özlemiştim lan bu pekekentleri. Daha doğrusu onlarla okulda olmayı özlemiştim.

Hepsiyle tek tek sarılıp özlem giderdim... yavaşça sırama oturdum. Inanmayacaksınız benim yokluğumda kimse oraya oturmamış amk. Bir de üzerine şöyle yazmışlar muallakler.

" o gemi bir gün gelecek... "

Ulan görünce baya duygulandım.

Bakın beyler size en büyük tavsiyem 100 tane normal arkadaşınız olacağına 5 tane kardeş gibi gördüğünüz dostunuz olsun... Çünkü bu hayatta asıl zorluk düştüğünüzde sizi kaldıracak insanlar bulabilmek.

Ulan gece gece efkarlandım be. Kur'an çarpsın içim bir kötü oldu hatırlayınca. Hatırlamama vesile olduğunuz için sizlere de teşekkür ederim biricik panpalarım...