Öldü dedi sadece. işte o an bana onu söylemek yerine kafama sıksa belki daha az canım yanardı. ilişkimiz başlayalı 1 seneyi biraz geçmişti hic sıkıntımız yoktu. Ama o dıbınakodumun otobüsüne binerek hayatımı karartmıştım. Dünyalara sığdıramadıgım Burcumu 2 metre toprağa sığdırmışlar dı. 16 yaşımdaydım ve bu nasıl bi hayat dersiydi anlamamıstım. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Şenay abla yüzümden tutup sen bana onun emanetisin demişti. Belki de herşeyimi kaybetmiştim. Hayatımı, sevdiğim kadını, yaşam sevincim her şey Burcuyla birlikte gitmişti. Ben sanaa doyamadım o kara topraklar da doymasın diye bağırıyordum içimden. Ağlamaktan bayılmışım o ara. O hastahanede zorla tutuyorlar dı beni resmen. 2 3 gün sonra kendimi toparlamaya başlamıştım. Hastane de ağlaya ağlaya bağırıyordum. Nolursunuz beni bırakın da Burcuma gideyim diye. Ben böyle haykırdıkça Şenay abla, annem, bizim tayfa da benle beraber ağlıyordu. Batuya yalvarta yalvarta doktoru çağırttım odaya. Doktor geldi. Bak doktor abi dedim ben her şeyimi kaybettim benim hiçbir sağlık sorunum yok beni bi gibtimin hastanesinden nolur çıkar ben sevdiğim kıza gitmek istiyorum diye bağırıyordum. ilk başlarda olmaz bırakamam falan dese de yalvara yalvara ikna etmiştim. Annemler de evde iyi bakıcaksaniz ancak öyle taburcu ederim demiş. Annemler de bakarız diyince taburcu ettiler beni. Hastaneden çıkmadan önce de babama bi tekerlekli sandalye aldırmışlar. işlemlerim tamamlanmıştı taburcu edilicektim. Eşyalarım toplandı tekerlekli sandalyeye bindirildim ve hastaneden çıkarıdılar beni. Babama beni Burcuya zütürün dedim. Bizim arabaya babam annem ben binmiştik. Ben arkada yatar şekilde gidiyordum. Bizimkiler de Şenay ablanın arabaya bindiler.