Kağıdı kutladım. Koydum cebe. Koştum salona. Tuttum garsonu kolundan dedim paşa şunu çabuk geline ver amcasindan mektup gelmiş. Tamam abi dedi zütürdü verdi. Bende yerime geçtim. Bana baktı anladı zaten benim yolladığımı kafamı salladım. Sonra oku işareti yaptım. Onayladı. Ayakkabısının içine soktu kağıdı. Sevindim. Yırtıp atmadı en azından. Saat 11 civarı. Oldu herkes dağıldı az kişi kaldı. Bir tek bizim aile ve 3 5 aile dostu akrabalar falan kaldı. Bizde gidiyoruz işte. Bırakıyorum onu orda o binin eline bırakıp gidiyorum. Çıktım kapıdan. Bindim arabaya annemgile siz gidin ben sonra gelirim dedim. Tamam dediler gittiler. Gittim bi votka daha aldım. Geldim kapıya oturdum içiyorum arabada. 11 buçuk civarı düğün dağıldı. Gördüm onu. Damat bindirdi arabaya kendi de bindi. Ve evlerine gittiler beyler. Kendi evlerine. Baş başa. Artık yoktu. Artık evli o. Artık ben yalnızım. O gece sabaha kadar salonun önünde içtim. Sabah kalktım bekliyorum hadi gelecek diye. Gelmedi aq. 12 ye kadar bekledim öğlen. Gelmedi. Döndüm eve gittim. Halim perişan tabi. Evdekiler seslenmiyor zaten. Biliyorlar durumumu. Odama girdim kitledim kapıyı açtım müziği ağladım hıçkırarak. Saatlerce. Bir erkeğin yıkılışı işte bu an. işte o an yıkıldım. Sadece bedenen ayaktayım. Saatlerce ağladım. Çıktım içtim sabaha kadar. Geri geldim gene ağladım. 3 4 gün bunu tekrarladım. Engel olan yokmu diye bağırıyorum. Kimse den ses yok. Herkes terk etti sanki beni. Beyler ben Aslıyı çok özlüyorum.