insanı kitaplar, hikayeler, şarkılar anlatmıyormuş. Ben bunu öğrendim. Şu 33 yıllık hayatımda bunu öğrendim. Sadece bunu öğrendim.

"Sanki doktor bir şeyi bekliyor gibiydi. Bakıcıları çağırmıştı. Bütün amaçları zaten buydu. Yapmak istediğim en son şey deli gömleği giymekten uyuşmuş kollarımla sigara araklamaktı. Dışarıdan sesler geliyordu.

-BAKICILARI MI ÇAĞIRDIN ?

-Her şey senin iyiliğin için.

-(Silahı ağlamaklı gözlerle ona doğrultum. Yüzümde ki üzüntü bir anda geri dönüşü olmayan bir öfke ifadesine dönmüştü.)

-Yapma. Hayır sakın indir onu.

-Bunu yapmayacaktın. (Kapının yanındaydım. Kapıyı kilitledim ve önüne kırmızı bir sandalye ittim.)

-Bu hiç bir şeyi değiştirmeyecek.

-Biliyorum

-Yapma lütfen. LÜTFEN YAPMA YALVARIRIM YAPMA.

(Arkadan bakıcıların kapıyı yumruklama sesi geliyordu. Göz yaşımı sildim ve 3 el ateş ettim. Dün yaşamış gibiyim. Her şeyi hatırlıyorum. Yerde inleyerek bir şey demeye çalışıyordu. Kulağına eğildim.)

-Başkasına zarar verme lütfen. Karın ve çocukların bunu istemezdi.

...