öyle karı-kız mevzusu falan değil. nasıl desem.. acayip mutsuzum amk. hayatım boyunca yalnız oldum ama öyle bildiğiniz gibi değil. çevremde hep birileri vardı ama hiç gerçek bi dostum olmadı . çok iyi hatırlıyorum daha çocukken bile bu böyleydi. mahalle maçı yapardık gülerdik eğlenirdik sonra herkes 2 şer 3 er dağılırdı ben yalnız kalırdım. öyle kendini beğenmiş, kıskanç veya bin olmadım hiç. her zaman efendiydim. içine kapanık falan da değilim amk hemen yabani zannetmeyin beni. espritüelim ortalama bi tipim var kimseyi aşağılamadım hiç böbürlenmedim . karakterim doğduğumdan beri aynı anlayacağınız.

neyse, liseye geçtim gene aynı. yine etrafımda bi insan kalabalığı, 20 kişi gezmeler falan bilirsiniz işte. sonra eve bi giderdim gene aynı ne kimse mesaj atardı ne haftasonu bir yere çağırılırdım. hep ben plan yapardım şuraya gidelim bunu yapalım diye. okullar tatil olduğunda hep ben yazardım sınıf arkadaşlarıma. bu böyle devam etti. lise biteli 2 sene oldu. o gülüp eğlendiğimiz tayfanın hepsine gene ben yazdım aradım ama hiç kimse ilk yazmadı. Şimdi instagramdan görüyorum o 20 kişiden 2 li 3 lü çiftler hala bir arada geziyor dolaşıyor. ben gene yalnız..

üniversiteye geçtim yine başlarda güzel ve samimi gözüken bi kalabalık ve hemen arkasından gelen yalnızlık. ne sorunum var anlamadım beyler çok mutsuzum amk. kyk'da kalıyorum bi tane oda arkadaşım vardı iyi kötü o da bölümden kankasını bulunca toz oldu gitti. diğer odalardan arkadaşlarım var onlar da odama uğramıyor hep ben uğrayacam illa. Mesela bu haftasonu ne yaptım? oturdum dönem ödevini yaptım oyun oynadım pcde amk. gibeyim böyle insanlığı. Dediğim gibi çekingen içine kapanık biri değilim kesinlikle . Cimri değilim bin hiç değilim. niye lan niye böyle bi yardım edin dostlar. kafanızı şişirdiysem affola.