6. Bölüm

Ertesi gün, ailecek kahvaltı ettikten sonra babam bakkala gitti ben de Fevzi’yi bulmak için evine gittim. Şansıma evindeydi, odasına gittim. Odasına girince bana “git buradan” diye söylenmeye başladı. Sonra ayağa kalkıp beni iteklemeye başladı ben de sinirlendim onu duvara yapıştırıp “Bana bak ben onlara tehdit zoruyla çalışıyorum, Nuri’yi öldürmeyi herkesten çok ben istiyorum gerekirse tek başıma yaparım, ama yoluma çıkarsan seni de harcarım!” dedim. Sonra çekip gittim onun evinden. Ellerim ve bacaklarım titriyordu sinirden. Merdivenlere oturup sakinleşmeye çalıştım. Ellerimin titremesi bir türlü geçmiyordu. En son ayağa kalkıp binayı terk ettim. Bizim sokakta Mahmut diye birisi vardı. Herifte her şeyi bulabilirdiniz esrar, sigara, kaçak silah, çalıntı mücevher. Evine öyle yemek zütürürdü. Artık işi kendim yapacaktım, Mahmut’un yanına gidip ondan bir tabanca alacaktım. Nuri’yi kendim öldürecektim.

Öncesinde eve gidip biraz kağıt para aldım ve sonra sokağa inip Mahmut’u aradım. Sokağın çok diplerinde dururdu. Zar zor bulabildim. 250 liraya bir tabanca aldım. Altıpatlardı. Yakın mesafeden sıkmak gerekiyormuş, öyle dedi. Silahı cebime atıp oradan uzaklaştım. Sokakta Nuri’nin adamları yürüyordu. Çöp kutusunun arkasına saklanıp onları izledim. Bir tane tuhafiyeciye giriyorlardı. Ellerinde sopalar vardı. Çöp kutusundan fırlayıp dükkanın içini görebileceğim bir yere saklandım. Bir anda dükkan sahibini dövmeye başladılar. Yerden sopa olarak kullanabileceğim birşey alıp içeri daldım ve onlara vurmaya başladım. Bir tanesine iyi oturttum öbürünü indiremedim, benim üstüme atladı. Dükkan sahibi ayağa kalkıp adama bir tekme attı benim üstümden düştü.

Ayağa kalkıp ikisine de sopayla vurdum. Sonra defolup gitmeleri için bağırdım onlara, ayağa kalkıp tehditler yağdırarak gittiler. Dükkan sahibi bana teşekkür etti, ben de “Birşey değil.” diyip girdim. Oradan ayrıldım. Sokakta Ömer ve Necmi oturuyorlardı. Onların yanlarına gittim. Ben gelince Ömer’in yüzü düştü tabi. Ama onunla hiç konuşmamıştım bu kavgadan beri. Ömer’i de ikna etmeye çalıştım. Ama pek işe yaramıyordu söylediklerim. Necmi de umursamıyordu, çekirdek çitlemeye devam ediyordu. Hiçbiri beni dinlemiyordu. Onları dinlemeye ikna etmek için cebimdeki tabancayı gösterdim. Bir anda şaşkına döndüler. Bu sabahki gazetede Nuri’nin bir mekan açılışında yer alacağı yazıyordu. O konuşma yaparken silahımla kafasına sıkacağımı söyledim.

Necmi (N) Ben (B) Ömer (Ö)

N: Oğlum sen ciddi misin? Bugün öldürecen mi Nuri’yi? O kadar plan yaptık. Mahallece haraç vermeyerek onu zayıflatacaktık.
B: O plan battı Necmi. Nuri’nin adamları beni kendi köpekleri yapmaya çalıştılar. Çetemiz dağıldı. Fevzi suratıma bakmıyor.
Ö: Tamam da sen Nuri’yi öldürürsen yerine oğlu geçecek. Onu da öldürdün diyelim, bir oğlu daha var hatta üstüne üstlük bir de kardeşi var ve bir de abisi var. Hepsini mi öldürecen?
B: Evet. Tabi sizin yardımınız gerekiyor. Bu açılışa ailecek katılacaklar. Fevzi ve Ahmet’e de ihtiyacım var. Ailece 5 kişiler. Her birini birimiz öldürse bu iş tamam olur.
N: Sen rüyalar aleminde yaşıyorsun herhalde. Öyle değil mi?
B: Yaşıyorsam yaşıyorum. Bu Nuri belasından kurtulmak istiyorum ben.
Ö: Hadi Nuri’yi vurdun, biz de diğerlerini vurduk. Nasıl çıkacağız? Daha açılışın nerede olacağını bile bilmiyoruz.
B: Hala vaktimiz var. Önce Mahmut’un yanına gidip size de tabanca alıp, açılışın olduğu yere gideriz. Bebek de olacak açılış.
N: Ne açılışı bu?
B: Lokanta. Adını hatırlamıyorum. Bir yerden gazete bulup bakarız. Var mısınız yok musunuz? Asıl önemli olan o.
N: Ben varım.
Ö: Ben de varım.
B: Mahmut’tan dört tane daha silah alayım. Siz de Fevzi ve Ahmet’i bulun.
Ö: Tamam Tarık. Necmi gel Fevzi ve Ahmet’i bulalım.
N: Tamam.