Bunu bir kez daha gibtikten sonra kalktım ve hemen ordan kaçtım. Acaba birisi gördü mü diye çok korkuyordum. Köye geldiğimde yanımdan geçen herkesin bana baktığını ve olayı bildiğini düşünüp çok utanıyordum. Aradan 3 gün geçti, öğlen vakti Veli dayının evinin önünden geçiyordum, kapı açıldı ve Dürdane bana seslendi, “Kamil 2 dakika gelsene içeri, Veli dayın senle birşey konuşacakmış.” dedi. Aklıma hemen kötü şeyler geldi, içimden (Eyvah, galiba Veli dayı karısını gibtiğimi öğrendi!) diye düşündüm ve korkarak ve istemeye istemeye girdim eve. Ben içeri girdikten sonra Dürdane kapıyı kapadı ve bana, “Misafir odasında bekliyor!” dedi. Utana sıkıla misafir odasına doğru yürürken, heyecandan ve korkudan kalbim duracak gibiydi. Fakat içeri girince resmen aptallaştım iyicene ve gözlerime inanamadım. Karşımda sevdiğim kız Hacer! Meğer Veli dayı tarladaymış. Dürdane de ‘Evde temizlik yapacam’ bahanesi ile onunla tarlaya gitmeyip evde kalmış ve Hacer’i çağırmış. Sonra da benim ordan geçmemi beklemeye başlamışlar. Ben daha kendime gelemeden, Dürdane arkadan bana sarıldı, boynumu kulaklarımı öperek, “Veli dayını merak etme, akşam geç vakitte gelir. Hadi durma Hacer’in yanına geç!” dedi. Dürdane bana sarılmış bir vaziyette Hacer’in yanına geldik. Ben bu arada hiç bir şeye anlam veremiyordum, ne oluyor, ne bitiyordu…