2. Bölüm

Nuri’nin adamları bizi bırakıp gittikten sonra Necmi’yi ayağa kaldırdım. Babam da ayağa kalkmıştı, beraber Necmi’yi bizim eve kadar zütürdük. Mutfakta annem ve ablam bize pansuman yaptılar. Dikiş attılar. Tabi içimdeki öfkeden dolayı hiçbir acıyı hissetmiyordum. Ellerim titriyordu adeta. Sabırsızdım. Nuri denen adam müsveddesine bu yaptıklarını çektirmek istiyordum. Annem, ablam ve babam mutfağı terk ettikten sonra Necmi ile yalnız kalmıştık. Necmi’ye bu Nuri denen aşağılık herifi alaşağı edeceğimizi söyledim. Hepimizin ailesine yıllardır çile çektiren bu Nuri’yi yok edecektik. Onun imparatorluğunu yerle bir edecektik. Belki sinirli olduğum için söylüyorum, belki de cidden kast ediyorum. Ben kolay sinirlenen ve ölümüne kin tutan bir insanım. Ama içimde muazzam bir öfkenin yanında bir de korku vardı. Hadi Nuri’yi alt etme girişiminde bulunduk, ya başarısız olursam, ya bu yolda birçok kişiyi kaybedersem? O zaman ne yapacaktım?

Yok Nuri’yi yok edemezdik. Sadece 5 kişiydik. 5 kişiyle bir imparatorluk mu devrilir? Tek kelimeyle dünyadan silerdi bizi. Ama boş boş oturamazdık. Necmi ile beraber dışarı çıkıp Ahmet, Fevzi ve Ömer’i topladık. Talat Bey’in kahvesinin altında ufak bir yer var. Aslında depo ama biz geceleri oraya sarhoş olmaya veya kız atmaya giderdik. Oraya gittik. Nuri’nin köpeklerinin bizi tırmalamasından bahsettik. Babamı yine borçlandırmışlar. Ulan 4 aydır eve ekmek girmiyor. Yemiyoruz içmiyoruz size para ödüyoruz, bizden daha ne istiyorsunuz!?

Bu Nuri, 3 ay önce Ahmet’in babasını öldürmüştü. Evlerini ve dükkanlarını ellerinden alıp bunları kapı dışarı etmişlerdi. Şu an Fevzi’nin evinde yaşıyorlar. Onun yaşadıklarının yanında bizim yaşadıklarımız hiçbir şey. Nuri’yi alaşağı etme fikrimi en çok da o destekledi doğal olarak. Ismail abi ve Talat Bey’i de haraca boğdu bu şerefsiz. Geçenlerde Talat Bey’in kahvesini yakmışlardı. Ismail abinin kardeşini yatalak hale getirmişlerdi. Bunları böyle sayınca hepimiz artık Nuri’yi öldürme fikrine ısınmıştık. Uzun bir tartışmadan sonra hiçbirimiz emin olmadığımız halde Nuri’nin imparatorluğunu alaşağı etme fikrini kabul etmiştik.

Depodan dışarı çıkıp evlerimize dağıldık. Bütün gece bu olayları düşünerek yatakta dönüp durmuştum. Gözüme tek damla uyku girmemişti. Evimizde kahvaltılık yoktu. Dolayısıyla komşuya gittik kahvaltı için. Onlar da bizim gibi Nuri’nin kurbanıydı, yine de, tek kalan ekmeklerinin yarısını ve iki kalıp peynirlerinin birini bizimle paylaşmışlardı. Kahvaltımızı ettik, annem ve ablam eve gittiler, babam bakkalını açmaya gitti. Üç gün önce yeniden yağmalanmıştı bakkalımız o yüzden babam üç gündür bakkalı tamir ediyordu, nihayet tamir etti ve bugün açtı. Ben de Talat Bey’in kahvesine gitme kararı aldım. Onunla Nuri hakkında konuşmam gerekiyordu. Muhtemelen Nuri’yi alaşağı etme konusunda belki bir bilgi verirdi bize.