evet bu durum beni benden almıştı. tam tabiriyle kafamın içi gayya kuyusuna dönmüş ve ben içinde kaybolacaktım. normal karşılamam gereken bu durumu neden kabullenemiyordum
.bunun tek bir açıklaması olabilirdi. ben zeynebe deli gibi aşıktım ve benim olana başkasının dokunması kabul edemeyeceğim bir şeydi. zeynep benim olmalıydı diye
irkildim birden. eve doğru yürümek isterken kafam beni yine bizim mekana zütürmüş. sevecen mustafa abi vardı bu kez kasada dalgın olduğumu fark edince masama geldi.
derdimi halimi hatırımı sordu. hiç muhabbet edecek halim yoktu zira kafamın içindekiler orgazm olmuş bir çin kedisi gibi vahşiydi. musatfa abi kalktı ve kalkar kalkmaz
yine en büyük şoklarımdan birini yaşadım. ebru karşımda dikiliyordu. ama bu kez kızgın değil acıyan merhametli bir yüz ifadesi vardı. ya da bana öyle gelmişti.
beynimdeki düşüncelerin ırzına geçercesine oturabiliirmiyim dedi. kafam ve elimle buyur işareti yaptım. gözlerimin içine bakıyordu ama ben binlikte sınır tanımayan
ben utanmış onun gözlerine bakamıyordum. nihayet konuşmaya başladı. bak dotacı biz seninle... tam bu anda sus işareti yaptım. aman alllahım yine mi bu durum. o
konuşacak ve sonunda ben ikna olacaktım. bu kez buna izin vermemeliydim. çünkü ben zeynebi seviyordum. ya da seviyormuydum. kafam bu düşüncelere gitti. evet zeynep
ilk tanıştığımız güne gitti kafam. sahi biz nasıl tanışmıştık zeyneple.