ben bir hiçim

uzun olacak belki ama yazmam gerekiyor
beyler ben bir hiçim ilkokuldan liseye liseden üniversiteye oradan da iş hayatına günlük hayatta bir hiç olarak yaşıyorum babam ilkokuldayken tatilde beni tekstile vermişti birşeyler öğreneyim diye çok ezdiler orada beni neyse okul başladı okuduk zar zor liseye geldim lisede 3-5 samimi arkadaşım oldu o kadar onun dışında hiç bir şey bana bir kişilik olduğumu düşündürmedi bir kız arkadaşım bile olmadı lisedeyken marangoza girip çalıştım orada harçlık çıkardım kendime evdekiler üstüme hem ders hemde farklı meselelerden çok geliyordu bu arada marangozda ki abilerimden gördüğüm ortamı hiç kimsede ve hiç bir yerde görmedim ortam dediysem muhabbetleri ve beni adam yerine koymalarından bahsediyorum 1 yıl kadar orada çalıştım ve atölye maddi sıkıntılardan dolayı kapatıldı lisede kafama polis olmayı baya bir yerleştirdim hatta çocukluk hayalimdi polis olmak o üniformayı giymek lisede stajyerlik için gittiğim muhasebe bürosunda mülakatım harika geçiyordu stajım tamam diyordum kendi kendime büro sahibi kızının üniversiteye gideceğini liseden sonrada kendisinin yanında kalmamı bana kanının ısındığını beni yetiştireceğini söyledi mülakatın sonunda bu işi devamlı mı yapmak istiyorsun yoksa sadece staj mı diye sordu bende abi polislik istiyorum Allah nasip ederse ama olmaz ise bu iş ile devam edeğim dememle büro sahibinin yüzü düştü hemen ayağa kalktı tamam ben sana dönerim dedi doğru söylediğim için işi kaybettim daha orada anlamıştım bu zamana kadar hep dürüst olduğum için her konuda kaybettim iş okul ve aşk hayatında neyse bende bunun üzerine marangoza girmiştim dediğim gibi 1 yılın sonunda marangoz atölyesi maddi sıkıntılardan kapandı bende ucz market denilen yere akrabam vasıtasıyla girdim işe bitti sınavlara girdim polisliği kazanamadım hayatıma son vermeyi düşündüm yapamadım bu kadar korkaktım işte devam edecek olursak üniversiteye gitmedim 1 yıl boşta bekledim hazırlanırım dedim ama çalışırken ders yapamıyorsun ve yine kazanamadım en sonunda yasım geçiyor dedim ve üniversite sınavlarına girdim ön lisans dış ticaret bölümünü farklı bir şehirde kazandım ailemin maddi sıkıntıları vardı ama ne olup bittiğini anlamadan üniversiteyi kazandığım şehirde bir yurda yerleştim sağolsun babam yardım etti okul özel bir okul olduğu için 1 dersten bile kalsam çok ağır maddi boyutu var işin bende çok çalıştım 2 yıl boyunca yurttan okula okuldan yurda tabi üniversitede ki arkadaş sayım 5 i geçmez 2 si ile halen konuşurum bitirdim döndüm istanbula iş arıyorum mülakatlara gidiyorum tecrübem yok diye almıyorlar ulan şerefsizler yeni mezun olmuşum nasıl tecrübem olsun asgari ücretle çalıştırıyorsunuz ve profössör mü arıyorsunuz neyse girdim a101 e çalışanlar bilir market sektörü çok şerefsiz bir meslektir burada müdür yardımcısı oldum farklı mağazalarda çalıştım ve bu 1 yıl içerisinde 5 mağaza müdürünün hırsızlığını ispatladım ve işten çıkartılmasına sebep oldum buna karşılık 1 teşekkür bile edilmedi en sonunda bölge sorumlum değişti ve hakaret eder gibi konuşup azarlayınca bende kendime yediremedim bir hiç olmam gururum olmadığı anldıbına gelmez sonunda oradan da ayrıldım bu süre içerisinde çok iş aradım bölümümle alakalı ama kapılar hep yüzüme kapatıldı bu arada açıktan okuyorum okulum bitince kpss ile polis akademisine girmeye uğraşıyorum o olmazsa orduya gireceğim bir şekilde neyse 2 ay önce de şok markete girdim market işine girmemin sebebi iyi kötü bu meslekle alakalı bilgim olduğundan bu gün itibariyle mağazam değiştirildi yürüme mesafem 45 dakikaya çıktı gitmem diyemiyorsun ağır şartlarda çalışıyoruz fikrimizi soran olmuyor ben kendimi yiyip bitiriyorum spora başlamıştım 2 aydır polislik için zayıflamaya çalışıyordum ama mağaza değişince spora da gidememe durumum var evden sürekli düzgün iş bul diye başımın eti yeniyor yaşım da geçiyor ben inançlı biriyim kendimde o cesareti de şuanda buluyorum allahtan korkuyorum intiharın affı yok kimse akıl da vermiyor çoğu arkadaşım aramıyor iyice unutuldum en zor zamanlarında dertlerini dinlediklerim soğukta dışarıda beklediklerim karı kız yapınca aramaz sormaz oldular şuanda ailem ve allahtan başka kimsem yok hayatımın sonuna kadar marketlerde köpek gibi sürünmek hiç olarak yaşamak istemiyorum ama belki de kaderim böyledir ben bir hiç olmak için doğmuşum dur yemin ediyorum dayanamıyorum amacım prim yapmak değil biliyorum zaten bunu okuyanda pek olmaz sadece yazıyorum eğer 1-2 yıl sonra farklı yerlerde olursam bu yazdıklarıma bakıp bir iç çekerim belki benim gibi çaresiz ne yapacağını bilemeyenler illaki vardır ama ben dayanamıyorum kimseye derdimi anlatamıyorum ailemde buna dahil onun için yazma gereği duydum okusanız da okumasanız da allah razı olsun ama biriniz de bir akıl versin abi ben rotası olmayan mermi gibi sağa sola gidiyorum kendimi bir hiç gibi hissediyorum pgibolojik olarak çökmüş durumdayım pgibologa gidiyim diyorum utanırım anlatamam kimseye derdimi burada yazdıklarımı belki 100 kişi okur ben onlarla yüz yüze gelmem onun için rahatça içimi döküyorum kalın sağlıcakla hayat belki her şeye rağmen yaşamaya değer ama bir hiç olarak yaşamak çok zor