Öyle bir kaygı olmadı ki hiç?

Sözlüğü ilk nesilden beri takip ederim. 4. nesilde de ben girdim. Sözlük başladığında da mesele "geçir geçirebildiğine" idi. Ha, amiral gemisi olan zeki bir çoğunluk vardı ilk iki nesilde, orası ayrı. 3. nesille beraber işler fena halde geri sardı fakat.

Keza Serkan inci'nin kendisi de -kendince- biraz mürekkep yalamış insanlara&çevrelere geçirebildiği kadar geçirmekle iştigal etti bir dönem. Lakin fikir böyledir işte. Fikir sahibi birine, fikir sahibi olduğu için, geçirmek istiyorsan, senin de fikir sahibi olman gerekir. Ama o zaman da baltayı vurduğun ağaçla baltanın sapının aynı olduğunu görürsün. Bu naif ve fevri tavır zaten bu sözlüğün sonunu en başından hazırlayan şey oldu.

Çözümle ne elde etmeyi planladığımızı anlarsam, ona kafa yorayım ben de madem?