gibsinler. Geçen hafta Cuma günü oldu olay. Şirkette genelde kadınlar var çok az erkek nüfusuyuz. iş gereği bazen dışarı çıkmamız, firmalarla görüşmemiz gerekiyor. iş emri geldi falanca şirketle görüşülmesi gerek diye. Kadınlar zaten zütünü kaldırmıyor bir de yeniyiz ya heryere gönderiyorlar amk. Lan mesainin bitimine 1.5 saat var benim söylenen yere gidiş yönünde sadece 1 saat harcamam lazım. Söyledim yok illa ki gidilmesi gerek dediler. Lan işe girerken de bir yalan uydurduk seyahat sıkıntım yok araç da kullanabiliyorum diye. Tamam araç kullanmakta sıkıntı yok ama ehliyeti kaptırdık 1 ay önce. Birader zaten şirket sallantıda birilerinin ipini kesecekler gibi tutarız diye sesimizi de çıkaramıyoruz. Anasını gibicem mesaisinin de firmasının da şirketinin de diye diye aldım aracı. içimde de böyle kötü bir his var. Pendik aydostan kartala giden dağın yanından geçen bir yol var. Böyle iki araba anca sığar dikkatli olmazsan dıbına korsun arabanın da kendinin de. Ordan gittim giderken boş olur falan diye. işlerimi hallettim gelirken de aynı yolu kullanayım dedim. Lan nasıl bir yere pustunuz anlamadım hep böyle yerleri bulurlar. Tam böyle yokuşun zirvesinde 6 tane polis. Biri dur diyor bana. Dedim ki buraya kadarmış dıbını avradını gibeyim girdi zütümüze. Hem arabayı bağlatıcaz hem de işten kovulucaz kesin. Durdum. Sırada birkaç araba var bekliyorum böyle. O an geçmedi lan bildiğin geçmedi. Hani bir yalan uydurmaya kalksam olmaz. Ne yalanı uydurucam beyin durdu amk. Yarra yedik diyorum kendi kendime. Sıra bana geldi. Terledim ki ne terleme su gibi oldum balık koy yüzün arabada amk. Memur geldi yanıma. Arabaya baktı (arabanın yanında reklam var) bana baktı. Telefonuna baktı. Yine bana baktı. Sen geç dedi. Ulan mallaştım böyle 2 saniye baktım yüzüne doğru. Efendim? dedim. Geç dedim duymadın mı dedi. Ulan hayatımdaki bütün şansı kullandım sanırım o gün. Bu da böyle bir anımdır.