Olanları anlattırken Yusuf'un gözleri açılmış beni dinliyordu. Sona geldiğimde gözleri dolmuştu. Bana bakıp, çok fena şeyler yaşamışsın ama en azından baksana.. Kaybettiğin herkes biziz aslını hatırlamıyorsun.. Yusuf dersen yusuf olurum.. Anlatırken gülümsemiş ve gözlerinden yaşlar akmaa başlamıştı ve devam etti..
Ancak ne yazık ki burdan çıkmak için asıl hayatını hatırlamalısın. Ha yok, ben burda kalır mutlu olurum dersen elimden geleni yaparım. Çünkü çok uzun zamandır burdasın ve hayatıno bulmanı çok isterim..

Lafını bitirdiğinde göz yaşlarını sildi ve bacağıma iki kez vurarak, hadi yemek getireyim dedi. Ayağa kalktı giderken ben, peki bunlar diyerek ilaçları gösterdim. Ufak bi gülümseme attı ve +

Mutluysan içme diyerek elini havada salladı ve odadan çıktı. Boşluğa bakıyordum..